ŚW. KRÓLOWA JADWIGA (1373 lub 1374-1399) Jadwiga przyszła na świat jako trzecie i najmłodsza córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki w czasie gdy jej ojciec starał się o uznanie prawa do polskiego tronu. Przypadł on właśnie jej, choć była najmłodsza. Młodej królewnie zapewniono staranne wykształcenie - władała poza węgierskim i polskim, jeszcze językiem łacińskim, włoskim i niemieckim. Czteroletnia Jadwiga była zaręczona z ośmioletnim Wilhelmem Habsburskim. Po wielu politycznych targach, związanych z obsadzeniem wolnego polskiego tronu, przybyła do naszego kraju w roku 1384 i 16 października została koronowana królową. Miała wtedy 11 lat. Niedługo potem pojawił się w Krakowie 15-letni Wilhelm Habsburg. Nie był mile widziany, panowie polscy chcieli bowiem wydać młodą królową za Władysława Jagiełłę. 18 lutego 1386 roku Władysław Jagiełło poślubił Jadwigę. Kilka dni wcześniej przyjął chrześcijaństwo. Chrzest Litwy był argumentem, który przkonał Jadwigę do małżeństwa z o wiele starszym i pod wieloma względami zupełnie obcym poganinem. W 1387 r Jagiełło udał się na Litwę w celu udziału w chrystianizacji Litwy, a królowa stanęła na czele wyprawy na Ruś Czerwoną. Wyprawa osiągnęła cel i ziemie ruskie powróciły do Polski.

W latach 90-tych Jadwiga miała szerszy udział w rządzeniu krajem. Stawała się coraz bardziej popularna, rozumiała tajniki polityki, ujawniając wielką przenikliwość zwłaszcza w sprawach krzyżackich i litewsko - ruskich. Stałą się orędowniczką pokoju Zakonu z Polską. W swej działalności wewnątrz państwa otaczała opieką kościoły. Nakładem Jadwigi zbudowano kościół Najświętszej Marii Panny, hojnie wyposażyła kościół Mariacki w Krakowie i założyła zakon św. Benedyktyna, była dobroczyńcą innych klasztorów. W Katedrze Wawelskiej ufundowała ołtarz Wniebowzięcia. Patronowała tłumaczeniu na język Pisma świętego i wielu dzieł ojców Kościoła. Uzyskała pozwolenie papieskie na otwarcie wydziału teologicznego na Akademii Krakowskiej. W swoim testamencie zapisała uczelni ogromne sumy, dzięki którym wznowiła swoją działalność. Królowa Jadwiga otaczała opieką i obdarowywała szpitale. Poza tym lubiła tańce, zabawy, wielkie uczty, piękne stroje i klejnoty. 22 czerwca 1399 r urodziła się parze królewskiej córeczka Elżbieta Bonifacja, która w niecały miesiąc zmarła, a 17 lipca 1399 zmarła jej matka królowa Jadwiga. Śmierć Jadwigi wzbudziła powszechny żal. Cały kraj ogarnęła żałoba. Jadwigę pochowano w katedrze wawelskiej z drewnianym, pozłacanym berłem i koroną. Przy jej boku ułożono córkę. Królowa odeszła młodo, mając zaledwie 25 lat.

Po śmierci szybko zaczął się szerzyć jej kult. W 1419 roku zaczęto spisywać liczne cuda, jakie miały miejsce przy jej grobie. Relikwie królowej spoczęły u stóp czarnego krzyża, z którego jak mówi legenda przemówił do Jadwigi Pan Jezus. W 1986 r. Ogłoszono Jadwigę błogosławioną. Dnia 8 czerwca 1997 r. W czasie wizyty Ojca Świętego Jana Pawła II w Polsce, na Błoniach w Krakowie Królowa Polski Jadwiga Andegaweńska została ogłoszona świętą. W polskiej tradycji historycznej zajmuje Jadwiga poczesne miejsce jako jedyna kobieta - król na tronie polskim i jako władczyni dobrze zasłużona dla całego kraju.